Líneas de Investigación

Taldearen helburua Espainiako gizarte modernoaren esperientzia hobe uler dadin laguntzea da, eta hiru ikerketa-ildo artikulatzen ditu horretarako: genero-ikuspegia historian, emozioak eta subjektibitateen eraikuntza. Hiru lan-ildo horiek gurutzatzen dira eta XIX. eta XX. mendeak barne hartzen dituen kronologia zabaleko proiektu batean bat egiten dute. Berrikuntza teoriko-metodologikoa lortu nahi da aldi berean postkonstruktibista eta historian norabide lingustikoaren berrikuslea den zentzu batean. Abiapuntua gizakiak subjektu sozial gisa ikustea da, botere-harremanen sare batean sortuak, non gorputzak haien esperientzia definitzen duten askotariko posizioetan kokatzen diren. Materialismo berrietara, gorpuztasunetara eta afektuen azterketetara lotzen gara horrela.
A. Esperientziaren dimentsio emozionalaren gainean dagoen interes gero eta handiagoan parte hartzen dugu. Emozioen azterketa historikoari emandako garrantziaren abiapuntua norabide linguistikoaren ondorioen ebaluazio kritikoa eta hizkuntzaren kontzepzio estrukturalean oinarritzen den –burdinezko kaiola antzeko batean bilakatzeko mehatxu egiten duena– paradigmaren mugak identifikatzea da. Proposamena gizakien eta munduaren arteko harremana hizkuntzatik emozioetara mugitzetik abiatzen da. Arrazoimenaren desplazamendu bat da, mundura sartzeko modu gisa, arrazionaltasunaren kontzepzio gorpuztu baten alde.
B. Ekipoa osatzen duten ikertzaileen zati handi batek ibilbide luzea egin du generoaren historian. Ikuspuntu horrek taldeko historialariak aitzindari egiten ditu ezberdintasun eta desberdinkeria sozialak eraikitzeko moduak aztertzen dituztenen artean, bai eta esparru postestrukturalista batean ezagutza zientifikoaren benetako edukia aztertzen dituztenen artean ere. “Emakumeak” kategoriak identitate politikoak eraikitzeko edo identitate maskulinoak eratzeko duen gaitasuna eta beste harreman sozial, klaseko harreman edo harreman nazional batzuekin duen lotura taldearen ikerketaren ardatz nagusi bihurtu diren aztergaiak dira.
C. Taldearen ekarpena aipagarria da memoriaren eta ahozko historiaren metodologiaren bidez subjektibitateak aztertzeko arloan. Gure ikuspegitik, memoria da subjektibotasuna osatzen duen giza ahalmena, eta, hein horretan, oroitzapenen azterketak aukera ematen du pertsonek iraganean bizi izan dituzten aldaketetara iristeko. Ahozko iturriak aztergai gisa hautatzea giza subjektibotasunaren dimentsio historikoa aztertzeko ematen duten aukerarekin lotua dago, baita hori emozioen, esperientziaren eta memoriaren azterketari lotua egin ahal izatearekin ere.